Գրեթե բոլոր մրգերն էլ ինձ դուր են գալիս, սակայն կառանձնացնեմ դրանցից տանձը, քանի որ և շատ եմ սրում, և օգտակար հատկություններ շատ ունի, և Հայաստանում հաջող է աճում: Շատ սիրողական այգեպաններ հաջողությամբ տանձ են մշակում իրենց բակերում: Այժմ ներկայացնեմ տանձի օգտակար հատկություններից որոշն ու ամենակարևորը:Տանձը հարուստ է օգտակար նյութերով, պարունակում է շաքար(ֆրուկտոզա, գլյուկոզա,սախարոզա), բջջանյութ, օրգանական թթուներ(կիտրոնաթթու, խնձորաթթու և այլն), պեկտիներ, աղաղանյութեր,ֆերմենտներ,ֆիտոնցիդներ,ֆլավոնոիդներ, վիտամին А, Е, С, Р, РР, Bխմբի վիտամիններ, մակրոտարրեր և միկրոտարրեր՝ կալիում, յոդ,
պղինձ, մագնիում, մոլիբդեն, բոր, ֆտոր, ֆոսֆոր, ցինկ և այլն։ 100 գրամ տանձի կալորիականությունը 45 կկալ է։Ամրացնում է օրգանիզմի դիմադրողական համակարգը։
Օգնում է հազի ժամանակ, իջեցնում է ջերմությունը, օգնում պայքարել
հարբուխի դեմ։
Օգտակար է սրտանոթային համակարգի համար, ամրացնում է
անոթների պատերը, լավացնում արյան բաղադրությունը,
հանգստացնում սրտխփոցը։
Լավ է ազդում մարսողական համակարգի վրա, լավացնում է աղիների
գալարակծկանքը, օժտված է հակամանրէային հատկությամբ,
նպաստում է օրգանիզմից խարանների դուրսբերմանը։
Օգտակար է շաքարային դիաբետ ունեցող մարդկանց։
Օգնում է խթանել լյարդի, երիկամների և միզապարկի աշխատանքը։
Տանձն ու տանձի կոմպոտը պրոստատիտի կանխարգելման հրաշալի
միջոց են։
Բարենպաստ ազդեցություն է թողնում նյարդային համակարգի վրա։Տանձն օգտակար է ոսկորների համար

Տանձը մեծ քանակությամբ բորի հանքանյութ է պարունակում, որն օրգանիզմին օգնում է կալցիումը պահել ոսկորներում: Այն նաև նաև օգնում է հորմոնների արտադրությանը, ներառյալ՝ էստրոգենի, որը կանխում է ոսկրազանգվածի քայքայումը:

Տանձը մեր երկրում ամենատարածված քաղցր մրգերից մեկն է: Աշխարհում տանձի սորտերի հսկայական բազմազանություն կան, բայց դրանց միավորում է մեկ բան. Տանձը աներևակայելի առողջարար պտուղ է: Այսպիսով, եկեք պարզենք, թե ինչու է այդքան գնահատվում այն և որնք են դրա օգուտներն ու հնարավոր վնասները:

Մի քանի հետաքրքիր տեղեկություններ տանձի մասին.

Գիտե՞ք, որ տանձի ամենամեծ պտուղն աճեցվել է Ճապոնիայում՝ գրեթե 3 կգ քաշով: Պատկերացրեք 1 տանձի քաշը 3 կգ է: Ամեն ինչ կարգին է …
Հնում տանձը կոչվում էր «աստվածների կերակուր»:

Ճապոնական Կուրայոշի քաղաքում նույնիսկ կա տանձի թանգարան: Ճապոնացիները շատ բան գիտեն այս մրգի մասին:
Տանձի փայտը արժեքավոր տեսակ է: Տանձի փայտից պատրաստվում են կահույք և զանազան դեկորատիվ իրեր:
Տանձի ապացուցված 9 օգուտները․

Անցնենք հիմնական հարցին և պարզենք, թե ինչու է անհրաժեշտ տանձ ուտել, և ի՞նչ օգուտներ է դա բերում օրգանիզմին:

Գաղտնիք չէ, որ տանձը մեգա օգտակար պտուղ է, որը պարունակում է վիտամիններ, մակրո և միկրոէլեմենտներ, որոնք կարևոր են օրգանիզմի բնականոն գործունեության համար:

Հաշվի առեք տանձի օգտակար հատկությունները, որոնք գիտականորեն հաստատված են, միայն փաստեր և ոչ ավելին:
Տանձը չի պարունակում սախարոզա և ֆրուկտոզա, այն պարունակում է սոբիտ, ինչը նրան տարբերում է մյուս մրգերից և դիետիկ մանրաթելից: Տանձը ունի մեղմ լուծողական ազդեցություն և կարգավորում է աղիքային միկրոֆլորան:
1 տանձը պարունակում է օրական մանրաթելերի ընդունման 20% -ը: Հայտնի է, որ մանրաթելը աղիքի շարժիչն է: Բացի այդ, տանձը հակաօքսիդիչների պահեստ է (դանդաղեցնում է օրգանիզմի ծերացման գործընթացը, պայքարում օքսիդացման և քաղցկեղի բջիջների դեմ):

Միացյալ Նահանգներից գիտնականներն ապացուցել են, որ այս մրգի կանոնավոր օգտագործումը նվազեցնում է տիպի շաքարային դիաբետի զարգացման հավանականությունը, քանի որ աճում է ինսուլինի նկատմամբ հյուսվածքի զգայունությունը և մեծանում է արյան մեջ գլյուկոզի օգտագործման տեմպը: Տանձը ցածր գլիկեմիկ ինդեքս ունի և շաքարախտի դեպքում չափավոր թույլատրվում է:
Տանձի կանոնավոր օգտագործմամբ ոսկորների խտությունը մեծանում է, ուժեղացնում կապանման ապարատը և նվազեցնում հոդերի բորբոքումները:
Տանձի բոլոր տեսակները հարուստ են լուտեինով և զեաքսանտինով, որոնք իրենց հերթին պաշտպանում են տեսողական ապարատը կատարակտից, այլասերումից և ուլտրամանուշակագույն ճառագայթումից:

Կորեացի գիտնականները պարզել են, որ տանձի քաղվածքը, մասնավորապես պրոտոկատեխուաթթուն, ի վիճակի է ճնշել մելանոգենեզը: Մելանոման համարվում է ամենավտանգավոր ուռուցքներից մեկը` բարձր մահացությամբ:
Տանձը օգնում է նիհարել, քանի որ այն զսպում է քրոնիկ բորբոքումները, արագացնում է մարսողական տրակտի խմորումներն ու շտկում արյան մեջ շաքարի մակարդակը:
Սննդամթերքում տանձ ներառելը բարելավում է սրտի և արյան անոթների առողջությունը, իջեցնում ընդհանուր խոլեստերինը:
Տանձն ունի նաև հետևյալ հատկությունները. Մաշկի երանգի ավելացում, կնճիռների կանխարգելում, շնչառական վիրուսային հիվանդություններից հետո ապաքինում:

Տանձի պոտենցիալ վնասը․

Ինչպես պարզվեց, տանձի օգտագործման համար հակացուցումներ գործնականում չկան: Միակ բացառությունները.

Ալերգիկ ռեակցիաները կամ անհատական ​​անհանդուրժողականությունը, հազվադեպ են պատահում:

Խրոնիկ աղեստամոքսային հիվանդությունների սրացման ժամանակ (գաստրիտ, խոցեր) արժե սահմանափակել տանձի օգտագործումը:

Եկեք ամփոփենք վերը նշվածը. տանձը սննդանյութերի արժեքավոր աղբյուր է, որը չպետք է բացառեք: Փորձեք ընտրել հասած դեղին պտուղներ:

Օգտագործելուց առաջ ես խորհուրդ եմ տալիս տանձը լվանալ սոդայով, քանի որ արտադրողները հաճախ մակերեսը մոմով և այլ նյութերով են բուժում՝ պահպանման ժամկետը մեծացնելու համար: Այլ հարց է` տանձի գինը:

Ուսումնական ձմեռ նախագիծ
Բարև Ձեզ, այս ընթացքում կարդացել եմ Ցանկությունների ծառը, Սբ․ Ծննդյան հեքիաթը, Սրինգ նվագող աղջկա մասին, Երեք մայրիների երազանքը, Իջնում է ձյունը, իջնում լույսի պես, Կանաչ եղևնին, Լուցկիներով աղջիկը հեքիաթները: Բայց ամենաշատը ինձ դուր եկավ Հանս Քրիստիան Անդերսենի Լուցկիներով աղջիկը հեքիաթը: Քանի որ այն հետաքրքիր էր և շատ հուզիչ, նույն իսկ արտասվել եմ կարդալուց, բարկացել աղջկա հայրիկի վրա, հետո ենթադրել որ երևի հայրը խորթ է եղել ու հարբեցող_չնայած այդ մասին չի նշվում_:Խեղճ աղջիկը այնքան է վախենում որ հայրիկն իրեն կծեծի, որ նախընտրում է դրսում Նոր տարվա գիշերը սառի, քան տուն գնա: Մանավանդ որ հայրիկի հանձնարարած գործը ՝ լուցկիներ վաճառելը, չէր ստացվել, ոչ մի հատիկ չէր կարողացել վաճառել: Ձեզ էլ խորհուրդ կտամ կարդալ այս հեքիաթը: Ինձ ամենաշատը դուր եկավ այն հատվածը, որտեղ աղջիկը լուցկին վառելով տեսավ իր տատիկին, հետո երկնքում տեսավ ընկնող աստղմ ենթադրեց, որ երևի ինչ որ մեկն է մահացել և հետո նրանք բարձրացան վեր՝ Աստծո մոտ:

Հանս Քրիստիան Անդերսեն

Լուցկիներով աղջիկը (հեքիաթ)
Այդ երեկոյան այնքան ցուրտ էր… Ձյուն էր գալիս, խավարը թանձրանում էր: Իսկ երեկոն
տարվա մեջ վերջինն էր՝ Նոր Տարվա նախօրեն: Այդ ցրտին ու խավարին փողոցներով
ոտաբոբիկ ու գլխաբաց մի փոքրիկ աղջիկ էր թափառում: Ճիշտ է, երբ տնից դուրս էր գալիս,
կոշիկներով էր, բայց մի՞թե շատ օգուտ էին բերում հսկայական հին կոշիկները, որոնք առաջ
նրա մայրն էր կրում. ահա թե ինչքան մեծ էին դրանք: Ու աղջիկն այդ օրը կորցրեց իր
կոշիկները, երբ ամբողջ թափով սլացող երկու կառքերից վախեցած՝ փորձեց վազքով կտրել
փողոցը: Մի կոշիկը նա այդպես էլ չգտավ, իսկ մյուսը մի տղա խլեց՝ հայտարարելով, որ դրանից
իր ապագա երեխաների համար հիանալի օրորոց կստացվի: Ահա թե ինչու էր աղջիկը
ոտաբոբիկ թափառում: Նրա ոտքերը կարմրել ու կապտել էին ցրտից, իսկ հնամաշ գոգնոցի
գրպանում մոխրագույն լուցկիների մի քանի տուփ կար: Դրանցից մեկը նա բռնել էր ձեռքում:
Ամբողջ օրվա ընթացքում նա դեռ ոչ մի լուցկի չէր վաճառել, ու նրան ոչ մի գրոշ չէին տվել: Խեղճ,
տանջահար աղջիկը թափառում էր՝ սովահար, ցրտից սրթսրթալով: Ձյան փաթիլները նստում
էին նրա երկար շիկահեր խոպոպների վրա, որոնք այդքան գեղեցիկ ընկած էին նրա ուսերին,
բայց նա չէր էլ կասկածում, որ իր խոպոպները գեղեցիկ են: Բոլոր պատուհաններից լույս էր
հոսում, փողոցում տապակած սագի համեղ բույրն էր տարածվել՝ ախր Նոր Տարվա նախօրեն էր:
Ահա թե ինչի մասին էր նա մտածում: Վերջապես աղջիկը տան ելուստի ետևում անկյուն գտավ:
Նա նստեց ու կծկվեց՝ ոտքերը մարմնի տակ սեղմելով: Բայց դրանից նա սկսեց ավելի մրսել, իսկ
տուն վերադառնալ չէր համարձակվում. ախր ոչ մի լուցկի չէր վաճառել, ոչ մի գրոշ չէր
վաստակել ու գիտեր, որ հայրն իրեն կծեծի դրա համար: Բացի դրանից, մտածում էր նա, տանն
էլ է ցուրտ. նրանք ձեղնահարկում են ապրում, որտեղ քամին անարգել շրջում է, չնայած
պատերի ամենամեծ ծակերը փակած են ծղոտով ու փալասներով: Նրա թաթիկները լրիվ
փայտացել էին ցրտից: Ախ, ինչպե՜ս կտաքացներ նրանց փոքրիկ լուցկու կրակը… Միայն թե
նրա քաջությունը բավարարեր լուցկի հանել, չխկացնել պատի վրա ու մատները տաքացնել:
Աղջիկը վախվխելով մի լուցկի հանեց ու… չը՛խկ: Լուցկին այնպես վառվեց, այնքան վառ
բռնկվեց… Աղջիկն այն ձեռքի ափով պատսպարեց քամուց, ու լուցկին սկսեց վառվել հանգիստ,
վառ կրակով՝ ասես փոքրիկ մոմ լիներ: Զարմանալի մոմ… Աղջկան թվում էր, թե նա նստած է
պղնձե գնդերով ու կափարիչներով մեծ երկաթե վառարանի դիմաց: Կրակն այնպես լավ էր նրա
մեջ վառվում, այնպիսի ջերմություն էր շնչում: Բայց ի՞նչ պատահեց: Աղջիկը ոտքերը մեկնեց
կրակին, որ տաքացնի, ու հարկարծ… կրակը հանգավ, վառարանն անհետացավ, իսկ աղջկա
ձեռքում վառված լուցկի մնաց: Նա մի լուցկի էլ վառեց. լուցկին բռնկվեց, փայլեց, ու երբ նրա
լույսն ընկավ պատի վրա, պատը շղարշի պես թափանցիկ դարձավ: Աղջիկն իր առաջ սենյակ
տեսավ, իսկ սենյակում՝ ձյունասպիտակ սփռոցով ծածկված սեղան, որի վրա թանկարժեք
հախճապակե սպասք էր: Սեղանի վրա խնձորով ու սալորով լցոնված տապակած սագով ափսեն
էր, որը հիասքանչ բույր էր տարածում: Ու ամենահիանալին այն էր, որ սագը հանկարծ ցատկեց
Page
2
սեղանից ու, ինչպես կար՝ դանակն ու պատառաքաղը մեջքին խրված, կաղալով քայլեց գետնի
վրայով: Նա ուղիղ աղջկա մոտ էր գալիս, բայց… լուցկին հանգավ, ու խեղճ երեխայի առաջ
նորից կանգնեց անթափանց, խոնավ պատը: Աղջիկը ևս մի լուցկի վառեց: Հիմա նա նստած էր
շքեղ տոնածառի մոտ: Եղևնին ավելի բարձր էր ու ավելի լավ էր զարդարված, քան այն մյուսը,
որը տեսել էր Սուրբ Ծննդի նախօրեին՝ հարուստ վաճառականի տան պատուհանից ներս
նայելիս: Կանաչ ճյուղերին հազարավոր մոմեր էին վառվում, իսկ գույնզգույն նկարները,
որոնցով խանութների ցուցափեղկերն են զարդարում, նայում էին աղջկան: Փոքրիկը ձեռքերը
մեկնեց դեպի տոնածառը, բայց… լուցկին հանգավ: Կրակները սկսեցին ավելի ու ավելի վերև
գնալ ու շուտով պարզ աստղեր դարձան: Դրանցից մեկը գլորվեց երկնքով՝ իր ետևից երկար
լուսավոր հետք թողնելով: «Ինչ-որ մեկը մահացավ»,- մտածեց աղջիկը, որովհետև նրա վերջերս
մահացած ծեր տատիկը՝ աշխարհում միակ մարդը, որ սիրում էր աղջկան, հաճախ էր ասում.
«Երբ աստղ է ընկնում, ինչ-որ մեկի հոգին թռնում է Աստծո մոտ»: Աղջիկը նորից լուցկին
պատին չխկացրեց. երբ լույսը տարածվեց նրա շուրջը, նա այդ ցոլքի մեջ իր ծեր, լուռ ու
լուսավոր, բարի ու քնքուշ տատիկին տեսավ: – Տատի՛կ,- բացականչեց աղջիկը,- վերցրու՛,
վերցրու՛ ինձ քեզ մոտ: Ես գիտեմ, որ դու կգնաս, հենց լուցկին հանգի, կանհետանաս, ինչպես
տաք վառարանը, ինչպես համեղ տապակած սագն ու մեծ, գեղեցիկ եղեվնին: Ու նա հապշտապ
չխկացրեց բոլոր լուցկիները, որ մնացել էին տուփի մեջ՝ ահա թե ինչքան էր նա ուզում
տատիկին պահել իր մոտ: Ու լուցկիներն այնքան շլացուցիչ բռնկվեցին, որ շրջակայքը
ցերեկվանից էլ լուսավոր դարձավ: Տատիկն իր ողջ կյանքի ընթացքում երբեք չէր եղել այդքան
գեղեցիկ ու վեհաշուք: Նա աղջկան իր գիրկն առավ. լույսի և ուրախության ցոլքի մեջ նրանք
բարձրացան վերև՝ այնտեղ, որտեղ ոչ սով կա, ոչ ցուրտ, ոչ վախ. նրանք բարձրացան այնտեղ,
որտեղ Աստված է:
Ցուրտ առավոտյան տան ելուստի ետևում գտան աղջկան. նրա այտերը շիկնած էին, իսկ
շրթունքները՝ ժպտուն, բայց նա մահացած էր, սառել էր հին տարվա վերջին երեկոյան: Նոր
տարվա արևը լուսավորեց լուցկիներով աղջկա մահացած մարմինը. նա գրեթե մի տուփ լուցկի
էր վառել:
– Աղջիկն ուզում էր տաքանալ,- ասում էին մարդիկ: Ու ոչ ոք չգիտեր, թե ինչպիսի հրաշքներ է
նա տեսել, ինչ գեղեցկության մեջ են նա ու տատիկը միասին դիմավորել Նոր Տարին